یک شروع دوباره.
یه جورایی اعتیاد به نوشتن خیلی دردناکه.چون وقتی اعتیاد داری و تنبلی وابزارهای جدید باهم جمع میشن روزگار سختتر میگزره.
چندوقته صفحه پرشین بلاگم تاباز میشه میره تو یک صفحه دیگه با مکاتبه هم نتونستم مشکلم راحل کنم.ازاینکه این همه وقت. کمرنگ بودم ناراحتم یه عالمه حرف نزده دارم .تازه یه عالمه هم جواب به کامنت ها ونظرات دوستام داشتم که نتونستم بنویسم.
خلاصه من اومدم اینجا دوست داشتین بازم همراهم باشین.